MAASTRICHT – Voor de rechtbank in Maastricht is gisteren wegens onder meer seksueel misbruik van twee aan zijn zorg toevertrouwde minderjarigen, zeven jaar gevangenisstraf geëist tegen de 42 jarige oprichter/eigenaar van het Heerlense, particuliere opvangbureau PuberEnZo.
Tijdens de rechtszaak kwam naar voren dat taxichauffeur Marcel T. uit Heerlen bijna vijftien jaar officieel pleegouder is geweest. De Voorziening voor Pleegzorg, die in die jaren in toetaal vijftien pleegkinderen bij hem plaatste, verbrak de banden met T. in 2005, na gerechten over de Heerlenaar “op seksueel gebied”, aldus rechtbank voorzitter Theo Oostdijk.

Pleegzorg twijfelde aan de “motivatie” van de man om pleegkinderen op te vangen, nadat hij op internet “seksueel oproepen” had geplaatst, aldus de rechtbank.

“Dus toen dat bureau stopte met u kinderen te bezorgen, bent u maar voor uzelf begonnen?”. Informeerde Oostdijk, doelend op de oprichting van PuberEnZo. Nee, zei T., die erkende dat Pleegzorg met hem brak omdat er “ruis” was naar aanleiding van klachten over hem op seksueel gebied: “Dat was al iets eerder.” PuberEnZo richtte hij in 2004 op. Op de vraag waarom hij de zorg voor probleemkinderen op zich nam, antwoordde hij: “Omdat ik dat wilde. Ik ben altijd met kinderen bezig geweest.” Een relevante opleiding op dit gebied heeft hij evenwel nooit genoten, zo vertelde hij de rechtbank.

Voor officier van justitie Van Kuppehoven staat vast dat T. in 2005 en 2006 misbruik heeft gemaakt van zijn positie als hulpverlener. Hij baseerde zijn eis van zeven jaar daarnaast op de volgens hem bewezen te verklaren verkrachting van een 18 jarige, bezit van grote hoeveelheid kinderporno en bedreiging met een vuurwapen. Behalve bezit van kinderporno en wapenbezit ontkende T. voor de rechtbank alles.

Volgens het openbaar ministerie heeft hij twee minderjarige cliënten (11 en 16 jaar) gestreeld en betast, toen ze door hun ouders aan zijn zorg waren toevertrouwd en tijdelijk bij hem woonden. Zij, naakt bij hem in bed slapen. T. zou hen ook niet met rust hebben gelaten als zij douchten. De oudste heeft gezegd: “Ik had op dat moment niets en niemand. Marcel was alles wat ik had. Ik kon nergens heen.”