Een jonge vader uit Landgraaf erkende gisteren voor de Maastrichtse rechtbank dat hij zijn twee maanden oude dochtertje in december ‘door elkaar’ schudde.
Het was de schaamte. Hij was zelf zo geschrokken dat hij het niet tegen zijn vriendin had durven te zeggen. Toen hun dochtertje van twee maanden die nacht van 3 op 4 december vorige jaar opeens begon over te geven, belde hij een ambulance. In het ziekenhuis zagen de artsen blauwe plekken op voetjes en handjes. Een wondje onder de lip. Bloedingen in een oog. Bij nader onderzoek werd een vrij fors ‘subduraal hematoom’ gevonden: een soort hersenbloeding. Later zou blijken dat dit alleen kan zijn veroorzaakt door ‘uitwendig mechanisch geweld’: met deze baby was fors geschud. Een typisch geval van het ‘shaken baby syndrome’. De artsen vertrouwden het niet en maakten melding bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Het AMK deed onderzoek en schakelde de Raad voor de Kinderbescherming in. Die deed in februari aangifte. De baby werd in een pleeggezin geplaatst en volgens de jongste berichten maakt ze een ‘accceptable ontwikkeling’ door. De aangifte leidde uiteindelijk tot de aanhouden van beide ouders, op 9 april.
Dat is iets wat officier van justitie Wim Smits de 22-jarige vader zwaar aanrekent. Hij heeft niet meteen gezegd dat hij degene was die hun kind wl eens in handjes en voetjes kneep en met een vinger in haar gezicht tikte. Dat hij degene was die haar ‘door elkaar’ had geschud. Door dat na te laten, heeft hij de moeder van zijn kind meegesleurd, alsdus Smits. Hij heeft haar pas laat ontlast en intussen is deze moeder wel haar kind kwijt, constateerde de officier. Overigens onderhouden beiden nog altijd een relatie. Smits eiste wegens poging tot doodslag 36 maanden cel, waarvan 24 voorwaardelijk, met als voorwaarde dat de vader zich tijdens de proeftijd van twee jaar poliklinisch laat behandelen.
Want de psycholoog stelt dat deze vader een lichte persoonlijkheidsstoornis heeft, kwetbaar en onrijp is, gevoelig voor spanningen, waar hij agressief op kan reageren. Waarom hij zijn kind door hem omschreven als een vrouwelijke baby kneep en in die decembernacht door elkaar schudde, werd gisteren niet helemaal duidelijk. “Ik was zo overspannen dat hij mij te veel werd. Ik heb mijn problemen afgereageerd op haar.”
Een tekort aan aandacht in zijn jeugd heeft ongustig uitgepakt op zijn ontwikkeling, zo vindt de psycholoog. Omdat zijn beide ouders doof zijn, werd hij al jong geacht zaken te regelen. Ook zijn vriendin is doof, net als haar ouders. Hun kindje lijst eveneens aan het erfelijke syndroom van Waardenburg, dat kan leiden tot complete doofheid. Dat kan allemaal wel zijn, vond officier Smits, maar dan nog mag het volgend hem algemeen bekend worden verondersteld dat het met kracht door elkaar schudden van baby’s hun dood tot gevolg kan hebben.
Advocaat Serge Weening van de vader stelde dat daar niet voetstoots van uitgegaan kan worden. In Amerika, zo voerde hij aan, heeft onderzoek uitgewezen dat dat 50 tot 60 procent van de Amerikanen dit niet weet. Had zijn cliënt moeten beseffen dat het schudden van zijn dochtertje dodelijk had kunnen zijn? Nee, stelde Weening: er is geen sprake van opzet, ook niet in voorwaardelijke zin. Hij heeft nooit bewust de aanmerkelijke kans op haar dood aanvaard. De rechtbank doet 7 oktober uitspraak.
